τα σύννεφα όλου του ουρανού
του γαλάζιου του ελληνικού
του απέραντου, τα σύννεφα
δε φτάνουν
για όλες κείνες τις βουτιές
των εκπεπληγμένων που δεν ξέραν
που δεν περίμεναν και δε μπορούσανε
να φανταστούν
δε φτάνουν
δε φτάνουν πια τα σύννεφα
ουρανέ μου αχ
τα σύννεφα πια
δεν φτάνουν
Η Ελλάς Δύο Μηδέν
Η Ελλάς 21
Ενατενίζοντας το μέλλον
Της
με Κεραμικά Ακροκέραμα
και αισιοδοξία
Στις αιχμές των χιονισμένων αετωμάτων
και αιματωμάτων
Ανάπτυξη προ των πυλών εωράκαμεν
επιτέλους
για πρώτη φορά η αληθινή ελπίδα
κυβερνά το Παν
ορατή και ανάγλυφη σαν το γκρι χιόνι στην άσφαλτο
Των άσφαλτων
Η καλύτερη Ελλάδα
από την χρυσή εποχή των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού,
είναι Τώρα
Η φύσις όλη πέπλο σιωπής
Ενώπιον του μεγαλείου της Ύλης
Του.
Τα παιδιά σας
που μεγάλωναν
μια μέρα
θα σας φτύσουν
και νομίζετε
πως βρέχει
μα οι πλημμύρες που ‘ρχονται
δεν νοιάζονται
για αισθήματα
και αξίες
μαλάκες αχαιοί
είστε.
Κύμα μεγάλο μυτερό
Αφρός γκρίζος κι αλάτι
Στη ζέστη στην άνυδρη στιγμή
Θα έρθει να με κάψει
Μες στην πληγή την βρώμικη
Μες στο σκαμμένο χώμα
Μες στον ιδρώτα που άναψε
Θυμός που καίει ακόμα
Έχουν περάσει πάνω δυό μήνες
Από την τελευταία φορά που
Έρεε η νύκτα στην μπάρα
Κι ο ήχος της κλεψύδρας
Αντηχούσε κει αμυδρά
Μα δεν ακουγόταν
Γιατί τον έπνιγα
Με μουσική
Και μοιάζει
Σαν μια
Ζωή
Ω
ε ρε
τι έχει να
γίνει
Μέχρι να πεθάνουμε από τον ιό που θα έρθει
Μέσω Ιταλίας
Μπορούμε να ονειρευόμαστε τον ήλιο στην Καλιφόρνια
Σε φάση ηρεμίας
Δευτέρα βράδυ
Λικνίζομαι όρθιος
Ο Χέηζελ ριφάρει
Όλα μέλι
Ήλιος με δόντια
Λεφτά με ουρά
Έρωτας δίχως αύριο
Ελεύθερη αγορά
Ξένιος Δίας
Ανάδρομος Ερμής
Ποιος έχασε την τύχη του
Για να την βρούμε μεις
Αχ τι ωραία που σκορπάει
Ο χρόνος τις ζωές μας
Και δεν μένει ούτε δείγμα
Από το νήμα που ξεκίνησε
Το τίποτα ήταν και μάταιο έμεινε
Και σκόνη και γραμματόσημα
Που γέροι μύωπες κολλάνε
Πάνω σε φθαρμένα φάκελα
Με καλλιγραφικά στοιχεία
Σε διευθύνσεις που δε θα προλάβουν
Να μπουν στο κτηματολόγιο
Πριν οι πάγοι λιώσουν
Αν και δεν ήμουν αβαθής
Πολύ βαθιά δεν πήγα
Τα φύκια έμοιαζαν θαρρείς
Με σκοτεινά στολίδια
Κι όταν ο ήλιος τα κοιτά
Αυτά λικνίζονται αίφνης
Σαν τα σκουλίκια ζωντανά
Μα είσαι μέγας ψεύτης
Που λες πως είσαι δυνατός
Με θάρρος μες στα στήθια
Αλλά φοβάσαι σαν χαζός
Πως θα σε φάει η συνήθεια
Σαν Τα Κύματα · Like The Waves 