Ομπρελες Ποιησης #39

Τα παιδιά σας
που μεγάλωναν
μια μέρα
θα σας φτύσουν
και νομίζετε
πως βρέχει
μα οι πλημμύρες που ‘ρχονται
δεν νοιάζονται
για αισθήματα
και αξίες
μαλάκες αχαιοί
είστε.

Ομπρελες Ποιησης #11

Τετάρτη φως και σκόνη
Από τα μάτια του ορίζοντα
Ιούνιος βροχή απλώνει
Νερά θολά αφρίζοντα
Στο Σπίτι τα καθέκαστα
Ασκαρδαμυκτί και βιαστικά
Υπάρχουνε καθίσματα
Όχι άλλα πλαστικά

Σε θάλασσες και παραλίες

Ομπρελες Ποιησης #7

Ενώ ακούγονται πουλιά
Στον κόσμο έξω να βουίζουν
Σε μια υγρή απομεριά
Οι θύμησες αρχίζουν
Για τη βδομάδα που ‘φυε
Να απορούν πού πήγε
Και την Τετάρτη που ‘φτασε
Να της εκράζουν “φύγε”
Φύγε που να σε πάρει ο διάτανος
Φύγε να σε χαρούν οι μαύρες
Οι μαύρες που θα σερβίρουνε
Και οι σταγόνες οι άσπρες
Ομοβροντή και κορεσμός
Θα περιμένουν άλλοι
Βροχή και ήλιος χαλασμός
Από ομπρέλες πάλι

ΠΡΟΜΟ ΠΟΣΤ ΔΩΔΕΚΑΜΠΑΡΟ Κ ΚΑΤΙ

Τέταρτη ημέρα σε σειρά
Ανήμερη τρίτη αληθινά
Μέρα που φιλούν οι ξένοι
Στο Σπίτι στέκω στις επτά
Τετάρτη

Μαύρα πετούμενα αιωρούνται
Σημάδια ελαίου μισ’ ανοιχτά
Έλεος ζητώ πεσμένος
Βροχή εν τέλει από φωτιά
Ορυμαγδός

Αναφανδόν τα μύρια όσα
Πενθώ γελώντας και γι’ αυτά
Και για τη σκόνη και το τέλος
Και για τούτα κι άλλα τόσα
Ομπρέλες