Ομπρελες Ποιησης #36

Έχουν περάσει πάνω δυό μήνες
Από την τελευταία φορά που
Έρεε η νύκτα στην μπάρα
Κι ο ήχος της κλεψύδρας
Αντηχούσε κει αμυδρά
Μα δεν ακουγόταν
Γιατί τον έπνιγα
Με μουσική
Και μοιάζει
Σαν μια
Ζωή
Ω

Ομπρελες Ποιησης #28

Θα ‘ναι οκτώ απόψε
Που θα πέφτει η νύκτα στις σκιές
Γύρ’ απ’ τα νήον γράμματα
Και γύρω απ’ τις ματιές
Αχόρταγες και αβαθείς
Σαν τα νερά της Έλλης
Αφήσαμε τον πόλεμο
Και χάσαμε το μέλι

Ομπρελες Ποιησης #22

Αλυχτάνε τα αθώα
Τώρα που λύκοι γίνανε
Και δεν μείνανε
Αγνά
Αφού τη νύκτα που ‘ρχεται
Τώρα πια ‘ργότερα
Ακούν κελεύσματα
Γνωστά

Ομπρελες Ποιησης #19

Νύχτωσε.
Ελαφρά σάν χάδι
ἡ νύκτα εἶναι.
Και η ανηφόρα σκοτείνιασε·
δε φαίνεται ἂν
Έφτασα
ἢ φτάνω.