Ομπρελες Ποιησης #29

Όμορφη μέρα πάλι
Που εγείρομαι ζωντανός
Ευγνωμονώ το φως
Τον καφέ ανυπομονώ
Ν’ απολαύσω·
Δεν ξέρω τι
Ενέργεια μού δίνει
Η όρεξη για ζωή
Η ανάγκη για δημιουργία
Ή το μίσος για τον Λιάγκα

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ, ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΧΟΡΔΕΣ, ΜΠΟΖΟΝΙΑ, ΓΑΤΕΣ, Ο ΣΡΕΝΤΙΓΚΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ

Σήμερα είχα την τύχη να είμαι αποδέκτης μιας πολύ ευγενικής χειρονομίας από έναν άνθρωπο. Ο χθεσινός εαυτός μου, σκεπτόμενος το σημερινό εαυτό του, μερίμνησε και ετοίμασε ένα φίλτρο με μια δόση καφέ να με περιμένει στην καφετιέρα μαζί με το νερό, γλυτώνοντας το σημερινό του εαυτό, δηλαδή εμένα, από μια επιπλέον χρονοτριβή, μεγιστοποιώντας έτσι την απόλαυση μιας μυρωδάτης κούπας καφέ. Λόγω της φροντίδας και της πρόνοιας του χθεσινού μου εαυτού για λογαριασμό μου,  είχαν μείνει μόνο δύο βήματα για την ολοκλήρωση του αλγορίθμου παρασκευής του καφέ και μάλιστα τα πιο απλά: το πάτημα του κουμπιού για να ξεκινήσει η διαδικασία και το σερβίρισμα-ανακάτεμα (ναι, ο απίστευτα τρυφερός χθεσινός μου εαυτός είχε προβλέψει και την κούπα με τη ζάχαρη, έτοιμη μπροστά στην καφετιέρα με το κουταλάκι).