Ομπρελες Ποιησης #7

Ενώ ακούγονται πουλιά
Στον κόσμο έξω να βουίζουν
Σε μια υγρή απομεριά
Οι θύμησες αρχίζουν
Για τη βδομάδα που ‘φυε
Να απορούν πού πήγε
Και την Τετάρτη που ‘φτασε
Να της εκράζουν “φύγε”
Φύγε που να σε πάρει ο διάτανος
Φύγε να σε χαρούν οι μαύρες
Οι μαύρες που θα σερβίρουνε
Και οι σταγόνες οι άσπρες
Ομοβροντή και κορεσμός
Θα περιμένουν άλλοι
Βροχή και ήλιος χαλασμός
Από ομπρέλες πάλι